အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေဝးေရာက္ေနတုန္း အခ်င္းခ်င္းဆက္တဲ့ဖုန္းျဖစ္တယ္။ လြမ္းဆြတ္ေဝးကြာေနတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုကို နီးကပ္ေစတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ ေရဆာေနတုန္း ေသာက္ရတဲ့ေရတစ္ေပါက္ျဖစ္တယ္။ ပင္ပန္းေနတုန္း ေသာက္ရတဲ့ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ျဖစ္တယ္။ စိတ္ညစ္အားငယ္ေနတုန္း ႏွစ္သိမ့္အားေပးတဲ့စကားျဖစ္တယ္။ စိတ္တိုေဒါသထြက္တုန္း ေနာက္ေျပာင္တဲ့ဟာသျဖစ္တယ္။ စိတ္မၾကည္လင္တုန္း နမ္း႐ႈံ႕လိုက္တဲ့ ပန္းကေလးတစ္ပြင့့္ျဖစ္တယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ စိတ္ေနစိတ္ထားတစ္ခုျဖစ္တယ္။ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိန္လက္စြပ္တစ္ကြင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ လွပတဲ့အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္။ အခ်င္းခ်င္းၾကည့္တ့ဲ အၾကည့္ထဲကေန ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရေစတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ ယံုၾကည္မႈတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုပခံုးမ်ဳိးကိုမီွရမယ္ဆုိတာ သင္သိတယ္။ ဘယ္လိုရင္ခြင္မွာအိပ္မွ အိပ္ေပ်ာ္မယ္ဆိုတာကို သူသိတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ ဘဝတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ မခဲြမခြာ၊ ဒိုးတူေပါက္ဖက္၊ လက္ခ်င္းယွက္ၿပီး ေလျပင္းမုန္တိုင္းေတြကို အတူတူရင္ဆိုင္တယ္။ ႏွစ္ၾကာေလ အဖိုးတန္ေလျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ခ်ဳိ႕ဝိုင္ျဖစ္တယ္။
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ မထင္မွတ္၊ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့အခ်ိန္မွာ သင့္လက္ကိုေႏြးေထြးေစၿပီး သင့္ႏွလံုးသားကို လႈပ္ရွားေစတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္။ ေႏြမိုးေဆာင္းအေျပာင္းအလဲၾကားမွာ အတူတူ တေျဖးေျဖးအိုမင္းသြားတာျဖစ္တယ္။ အခ်စ္က အဲဒီေလာက္ ရိုးရွင္းခဲ့ပါတယ္။
အခ်စ္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိးဖဲြ႔ဆိုၾကတယ္။
ႏူးႏူးညံ့ညံ့ဖဲြ႔ဆိုတဲ့အခ်စ္က ခ်ဳိၿမိန္တယ္၊ ရင္ကိုၾကည္ႏူးေစတယ္။
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဖဲြ႔ဆိုတဲ့အခ်စ္က ရက္စက္တယ္၊ ရင္ကိုထိရွနာက်င္ေစတယ္။
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น